چوب درخت آزاد

درخت آزاد

از درختان بلند قامت و پهن برگ است که ارتفاع آن به 25 الی 35 متر و قطرش به بیش از یک متر می‌رسد و تنه ای قطور و پیچیده دارد. پوست تنه آن ، صاف و نقره‌ای تا خاکستری است که به صورت پلاک از تنه جدا می‌شود و جای آن نارنجی است. در گویش های گوناگون به آن آزا ، آزار ، ژ ، نیل ، سیاهدار ، سیادور ، آقچه آغاج ، بز، یذروفق و چاپخو می گویند.

این درخت در سراسر جنگل های شمال به صورت پراکنده می ‌روید و در حدود یک درصد تعداد و حجم درختان منطقه را در بر می‌گیرد.

چوب درخت آزاد ، چوبی نیمه سخت ، نیمه سنگین ، بادوام ، نسبتا راست تار بوده و قابلیت تورق دارد و به علت داشتن رشته‌های پارانشیمی فراوان ، خاصیت کشسانی دارد. وزن مخصوص آن حدود 0.75 تا 0.80 است.

این چوب به رنگ قهوه‌ای مایل به نارنجی است و اگر چه نقش و نگار مشخصی ندارد ولی در برش‌ به علت درخشندگی و زیبایی رنگ آن ، جلوه و شکوه خاصی وجود دارد. 
چوب این درخت ، صنعتی و قابل ارتجاع است که از آن برای معرق کاری ، ساخت در و پنجره ، چانچو^[1] ، مال بند گاو آهن ، ساخت مبل ،  گاری ، چوب اسکی ، پارو ، راکت ورزشی ، چرخ چوبی ، پره آسیاب و بشکه استفاده می‌شود.

پانویس

1. چانچو : قطعه چوبی مقعر و شکافدار است که به دو طرف آن زنبیلی حصیری آویزان می کنند. در قدیم فردی که به آن چانچوکش می گفتنند با گذاشتن چانچو بر دوش برای فروش مرغ ، تخم مرغ و بسیاری از محصولات از روستایی به روستای دیگر میرفت.