گلاب پاش

تقطیر و تولید عرقیات در ایران قدمتی طولانی دارد و در بسیاری از فصول کتاب قانون ابوعلی سینا به استفاده از گیاهان خشک و عرقیجات تأکید شده است. گلاب خواص بسیار زیادی دارد از جمله این که آرامش بخش است و به همین خاطر در مراسم عزاداری بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

«سفرنامه ژان شاردن» سیاح شهیر فرانسوی یکی از اسناد مهم موجود درباره گلاب گیری صنعتی در قمصر است که در دوره صفویه نوشته شده است. شاردن در بخشی از سفرنامه اش تأکید می کند: «از این شربت مطبوع به سرتاسر مشرق زمین صادر می شود و کشتی هایی که کاملا انباشته از آن است به صوب هندوستان عزیمت می کنند.»

استفاده از گلاب پاش نیز قدمتی به اندازه گلاب و گلاب گیری دارد ؛ فرم بدنه آن با لوله های باریک به این علت است که از ورود هوا به آن جلوگیری شود تا عطر آن از بین نرود.

گلاب پاش از جنس هایی چون شیشه و فلزاتی چون نقره و برنج ساخته شده و بر روی آن ها تزئیناتی چون مینا کاری ، قلمزنی و مرصع کاری انجام می شده است.

گلاب پاش های بسیاری از دوره قاجار به جای مانده است.

گلاب پاش مرصع کاری شده ، ساخته شده در هندوستان ، قرن 19 میلادی ، آنتیک

گلاب پاش قلم زنی شده از جنس نقره

تحقیق و گردآوری :

گروه کارشناسی ایران آنتیک

www.iranantiq.com

منبع

ايران آنتيک / www.iranantiq.com