سبد خرید شما خالی است
سرافی دوزی
سرافی دوزی
« سرافی دوزی » یکی از رودوزی های زیبا و سنتی ایران و مختص به منطقه سیستان و بلوچستان می باشد.
تاریخچه
این دوخت در دوران اسلامی ، در منطقه « گشت » سیستان و بلوچستان رایج شد. آثار موجود در موزه ارمیتاژ لنینگراد گویای رواج کامل این رودوزی در دوره مغول در ایران می باشد. اما اوج شکوفایی این رودوزی همانند سایر هنرها در دوره صفویه است. آثار به جا مانده از سده های 10 تا 13 هجری قمری حاکی از رواج کامل این رودوزی در آن دوران می باشد.
نخ کاربردی
نخ های مورد استفاده از ابریشم تابیده به رنگ های قرمز ، زرد ، نارنجی ، آبی ، سبز ، سیاه ، زرشکی سیر و روشن می باشد.
نقوش
در این رودوزی بیشتر از نقوش هندسی استفاده می شودو شامل دایره هایی است که نمادی از خورشید را با شعاع هایی حلقوی نشان می دهد. این خطوط حلقوی شعاع رنگ ها را در دوخت از یکدیگر متمایز ساخته و با دوخت ساتن به رنگ های مختلف دوخته می شود.
از نقوش سرافی دوزی
موارد مصرف
برای تزئین پیش سینه ، دمپای شلوار ، یقه ، نواری در آستین ، رومیزی ، رویه کوسن و .... از این رودوزی زیبا استفاده می کنند.
این دوخت گاه در لبه دوزی و پرکردن بین یک طرح ( مثل طرفین جلوی لباس ) به کار می رود که این کار در دو تکه دوخت در چهار خط جناغی است که با هر دو بخیه در سراسر چهار خط رنگ عوض می شود. این دوخت در دوخت دو تکه نیز به کار می رود. در بالای آن منگوله دوخته می شود ، در بالای منگوله نیز دوخت دندان موشی پُر و فشرده به طول تقریبی دو الی سه سانتی متر ادامه پیدا می کند و روی آن گره هایی شامل سه بخیه که به صورت مثلثی کوچک خود را نشان می دهد تزیین شده است.
در کنار این لبه دوزی که دور دوخت جناغی را نیز می پوشاند دوخت دندان موشی به طور فشرده به کار رفته است. بین این دوخت و دوخت اصلی نیز دایره هایی پراکنده ، با فاصله هایی یکسان دوخت هایی شامل بر بخیه های ریز که از چهار رنگ استفاده شده و بعد از دوخت بخیه مرکز دوخت ها به وسیله رنگ ، خود را مثلث نشان می دهد. علاوه بر آن در بعضی طرح های سرافی دوزی ، دوایری با شعاع های متمایل و مورب دیده می شود که هر قسمت با رنگ های متفاوتی دوخته می شود.
تحقیق و گردآوری:
گروه کارشناسی ایران آنتیک
www.iranantiq.com
منابع
- دايره المعارف هنر های صنايع دستی و حرف مربوط به آن / سيد ابوالقاسم سيد صدر / انتشارات سيمای دانش / چاپ دوم / سال 1388