ساعت مچی

مفهوم ساعت مچی به تولید ساعت های بسیار قدیمی به شکل دستبند در قرن 16 می رسد. الیزابت اول در سال 1571م. یک ساعت مچی از رابرت دادلی دریافت کرد که بر دست بسته می شد. قدیمی ترین ساعت مچی دست ساز به شکل دستبند در سال 1806 م. ساخته و به ژوزفین بوهارنه همسر ناپلئون داده شده است.

از همان ابتدا، این ساعت های دستبندی تقریبا به طور انحصاری مرد استفاده بانوان قرار می گرفت ، در حالی که مردان تا اوایل قرن بیستم از ساعت های جیبی استفاده می کردند.

در طول جنگ جهانی اول ، استفاده از ساعت مچی در میان افسران ارتش رایج گردید.

ساعت مچی والتهم ، مورد استفاده سربازان در جنگ جهانی اول ، موزه ساعت آلمان

در اروپا ، شرکت Girard-Perregaux و دیگر سازندگان ساعت سوئیس در حدود 1880 م. شروع به عرضه ساعت های مچی برای افسران دریایی آلمان کردند.

مدل های اولیه ساعت های جیبی با بند چرمی بودند ، اما در اوایل قرن بیستم ساعت ها شکل جدیدی به خود گرفتند. هانس ویلسدورف در سال 1905 م. به لندن نقل مکان کرد و به همراه برادرش، ساعت هایی با کیفیت خوب و قیمت مناسب تولید کردند. این شرکت بعدها Rolex نامیده شد.

از مدل های اولیه ساعت مچی

در سال 1917 م. بریتانیا شروع به ارسال ساعت های دست ساز به جنگجویان کرد. ساعت هایی که در طول جنگ تولید شدند، با شمارنده های درخشان و شیشه ای غیرقابل شکست طراحی شده بودند. در پایان جنگ ، تقریبا تمام مردانی که در معرض جنگ قرار داشتند ، ساعت مچی به دست داشتند. این ساعت ها به زودی وارد دنیای مد شدند. تا سال 1930 م. نسبت استفاده از ساعت های مچی به جیبی 50 تا 1 بود.

از معروف ترین برند های ساعت می توان به روکس ، سیکو ، کاسیو ، تیسوت و ... اشاره کرد.

تحقیق و گردآوری :

گروه کارشناسی ایران آنتیک

www.iranantiq.com

منبع

ايران آنتيک / www.iranantiq.com