ضبط صوت

دستگاه ضبط صوت یک دستگاه ضبط و پخش صوتی آنالوگ است. استفاده از نوار مغناطیسی برای ضبط صدا حدودا در سال 1930 م. آغاز شد. این نوار موجب تحول صنعت پخش رادیو و موسیقی گردید. تولیدکنندگان ، توانایی ضبط و همچنین ضبط دوباره صدا را بدون از دست دادن کیفیت به سهولت انجام دادند.

از دهه اول قرن بیستم، نوار مغناطیسی آنالوگ تا حد زیادی توسط فن آوری های ضبط دیجیتال برای اهداف مصرفی جایگزین شده است، اگرچه برخی از آنها هنوز هم توسط آنالوگ ضبط می شوند.

ضبط صوت

یکی از مهمترین تحولات، استفاده از یک پودر اکسید به نوار باریک کاغذی بود. این اختراع آلمانی آغازی برای نوآوری های بعدی بود.

در سال 1886 م. اولین ضبط کننده صوتی شناخته شده نسخه غیر مغناطیسی و غیر الکتریکی اختراع شده توسط الکساندر گراهام بل بود. نوار کاغذی مواجی 4.8 میلیمتری بود که با غوطه ور کردن آن در محلول موم زنبور عسل و پارافین پوشیده شده بود. این دستگاه چوب و فلز ساخته شد.

در سال 1928 م. بود که فریتس فلویمر مهندس اتریشی پیشنهاد كرد كه برای ضبط صدا هم از نوارهای كاغذی استفاده و آنها را با پودر فلز روكش كنند.

در سال 1935 م. سرانجام ادوارد شولر از سوی شركت AEG مأمور شد دستگاه ضبط صوتی با این نوار تازه بسازد. دستگاه آماده شد اما نوارها مرتب پاره می شدند و گرده فلز به صورت كاربر می پاشید تا اینكه مهندسان شركت تصمیم گرفتند سه موتور در دستگاه كار بگذارند: یكی برای ضبط و پخش ، دومی برای عقب و سومی برای جلو بردن نوار. بعدها كه شركت باسف BASF نوارها را از مواد مصنوعی پلاستیک وار ساخت، نوارها مقاوم تر و ارزان تر شدند.

در سال 1952 م. ماكس گروندیگ اولین دستگاه ضبط صوت قابل حمل خود را به بازار عرضه کرد. اما دستگاه های پرتابل واقعی با ورود نوارهای كاست به بازار آمدند.

اولین دستگاه ضبط صوت با نوار كاست را كارخانه فیلیپس در سال 1963 م. عرضه كرد . با این پیشرفت مشكل جا انداختن نوارهای حلقه ای حل شد.

استفاده از ضبط صوت های كاست بسیار راحت بود به طوری که پس از مدت كوتاهی این دستگاه ها در هر خانه ای یافت می شد، تا اینكه در سال 1980 م. سی دی به بازار آمد و جای نوار کاست و ضبط صوت را به خود اختصاص داد.

ضبط صوت کاست دار

تحقیق و گردآوری :

گروه کارشناسی ایران آنتیک

www.iranantiq.com

منبع

ايران آنتيک / www.iranantiq.com