سبد خرید شما خالی است
قندیل
قندیل
در فرهنگ اسلامى بسیار اهمیت داشت و غالبا در مساجد و بناهاى دينى ديگرى چون مقابر و زيارتگاه ها به كار می رفت. اهداى قنديل و چلچراغ به عتبات و بقاع متبرک رسم دیرینی بود که در دوران قاجار بسیار انجام می پذیرفت.
بروگش آلمانى در سفرى كه در نيمه هاى سده نوزدهم به قم داشته ، از حرم و شبستان حضرت معصومه (س) بازدید کرده و از حدود چهارصد قنديل طلا كه بيشتر آن ها جواهرنشان بودند صحبت کرده است.
در دوره قاجار ساير بناهاى عمومى را هم با قنديل و چلچراغ می آراستند ؛ خارجيان حاضر در ايران هم به این چلچراغ ها علاقه مند و مایل به خرید آن ها شده بودند و بدين جهت تجار ايرانى به خريد و فروش اين چراغ ها رغبت نشان می دادند.
تقريبا تمام چلچراغ هاى بازمانده از دوره قاجار، از نوع ميله دار با پايه هاى مدورند. الگوى تاريخى اين چلچراغ را می توان شمعدانى مفرغى از حدود سده ششم هجرى دانست كه به همين سياق از ميله اى متشكل از گوی هاى تزيينى و سه حجم مدور با فاصله هاى تقريبا يكسان در طول آن ساخته شده است.
در فرهنگ و زبان غربی به اینگونه چراغ آویزها «لوستر» می گویند.
چراغ قندیل میناکاری آنتیک ، دوره قاجار
قندیل برنجی آنتیک
تحقیق و گردآوری :
گروه کارشناسی ایران آنتیک
www.iranantiq.com
منبع
- وسایل روشنایی در دوره قاجار و تاثیر تجددگرایی بر تحول آن ها / خاطره فهیمی ، مهتاب مبینی / مجله تاریخ و تمدن فرهنگ اسلامی / سال 1395 / شماره 24