سبد خرید شما خالی است
جاجیم چه (حمام سری)
جاجیم چه (حمام سری)
حمام سری یا جاجیمچه نوعی زیرانداز است که در استان مازندران بافته می شود. این زیراندازها طرح های ساده ای دارند و از زیبایی خاصی برخوردار هستند. جاجیمچه تولیدی در روستاهای مازندران از رنگ بندی سنتی برخوردار بوده و اکثرا با استفاده از دستگاه های دووردی بافته می شود.
این نامگذاری موید نخستین کاربرد سنتی آن در منطقه است. مراکز تولید این محصول در مازندران شامل قریه زیارت گرگان، آلاشت، رسکت و کهنه ده می باشد و افزون بر استان مازندران، این محصول هم اکنون در روستای دروار دامغان و کلاته خیج شاهرود نیز تولید می گردد.
جاجیمچه تولیدی در مناطق روستایی سمنان از رنگ های ملایم تر و به اصطلاح شهری پسند برخوردار می باشد. ضمنا در حال حاضر از جاجیمچه به عنوان سجاده و زیر انداز و در صورت تکمیل آن به عنوان پشتی، کیف ، ساک و غیره استفاده می شود.
مواد اولیه
پود آن از نخ پشمی رنگین و تار آن اغلب پنبه ای و سفید است و گاهی نیز از نخ پشم برای این کار استفاده می کنند.
مراحل بافت
نخستین مرحله تولید این محصول را همانند دیگر دستباف های ایرانی، چله کشی تشکیل می دهد و طی این مرحله بافنده با کوبیدن چند میخ یا میله آهنی بر روی زمین، نخ های تار (چله) را به میزان مورد نیاز جهت عرض پارچه به صورت موازی و مرتب به دور میخ ها می پیچد که معمولا تعداد نخ تار برای تولید یک تخته جاجیمچه با عرض 70 سانتیمتر، حدود 280 تار می باشد . بعد از این مرحله، چله به کارگاه منتقل و بر روی دستگاه بافندگی قرار می گیرد که اصطلاحاً به این کار وردچینی گفته می شود. در مرحله وردچینی نخ های تار به صورت یکی در میان از سوراخ های ورد ، میل میلک و شانه دستگاه عبور داده شده و بر روی پیش نورد و سپس نورد که در طرفین دستگاه قرار گرفته محکم می شود.
دستگاه های بافندگی سنتی در اکثر مناطق روستایی ایران از جمله روستاهای مازندران و سمنان دو وردی یا چهار وردی است و ترتیب عبور نخ های تار از سوراخ های میل میلک اینگونه است که نخ های فرد مثلا تار اول، سوم، پنجم و غیره در سوراخ های میل میلک لنگه ورد اول و نخ های زوج مثلا تار دوم، چهارم، ششم و غیره از سوراخ های لنگه ورد دوم و همچنین شانه عبور داده می شود.
حال در اثر بالا کشیدن لنگه ورد اول، تمام نخ های فرد بالا رفته و نخ های زوج پایین می آید و ما بین آنها دهنه ای ایجاد می شود که ماکوی حامل نخ پود (معمولا از پشم یا کرک است) از وسط آن عبور می نماید و این عمل در مرحله دوم بدین ترتیب تکرار می شود که لنگه ورد دوم بالا رفته و لنگه ورد اول پایین می آید و باز با ایجاد دهنه ای ماکوی حامل نخ پود، از دهنه عبور می نماید که پس از قرار گرفتن نخ پود، شانه یا دفتین با ضربه ای مناسب، پود آخری را کنار پودهای دیگر قرار می دهد و با تکرار این عملیات، پارچه بافته می شود.
تحقیق و گردآوری:
گروه کارشناسی ایران آنتیک
www.iranantiq.com
منبع
ايران آنتيک / www.iranantiq.com