ساعت شنی

ساعت شنی از دو حباب شیشه ای تشکیل می شود که به صورت عمودی با یک گردن یا حفره ای باریک به هم متصل می گردند. این حفره باریک اجازه می دهد که شن با جریانی منظم از ظرف بالا به ظرف پایین انتقال یابد ؛ به عبارتی سرعت عبور شن از حفره به صورت ثابت می باشد و سپری شدن از یک زمان قراردادی که از پیش تعین شده است را نمایش می دهد.

ساعت شنی از جنس فلز

عواملی که در اندازه گیری بازه زمانی تاثیر گذار هستند عبارتند از مقدار شن و ماسه و میزان درشتی آن ، حجم ظرفی که شن در آن قرار می گیرد و مقدار عرض حفره.

هنگامی که حباب بالا خالی شد یک بازه زمانی طی شده و باید ظرف را برگرداند تا این روند همچنان ادامه یابد. پیش از قرون وسطای اولیه در اروپا هیچ نشانه ای از وجود ساعت شنی موجود نیست.

ساعت شنی در قرن هشتم میلادی توسط « لیوتپرند / Liutprand » راهب کلیسای جامع فرانسه اختراع شد. تا قرن 14 میلادی هیچ نشانی از ساعت شنی برای استفاده عموم مردم دیده نشده و از آن فقط در کلیساها برای مشخص کردن زمان دعا استفاده می شد. اما در همین دوران بود که استفاده از این ساعت ها در میان مردم رایج گشت و در بازه های زمانی مختلف ساخته شد. به عنوان مثال ساعت شنی با زمان سه دقیقه که در گذشته برای پختن تخم مرغ از آن استفاده می کردند و به آن تایمر تخم مرغ می گفتند. هنوز هم هستند کسانی که برای این منظور از این ساعت شنی سه دقیقه ای استفاده کنند.

اما با ورود ساعت به دنیای مدرن دیگر این ساعت های شنی کاربرد خود را از دست داده و جنبه زینتی پیدا کردند.

ساعت شنی آنتیک ساخت فرانسه ، مربوط به اواسط قرن بیستم

تحقیق و گردآوری :

گروه کارشناسی ایران آنتیک

www.iranantiq.com

منبع

ايران آنتيک / www.iranantiq.com