تلویزیون

تلویزیون کلمه ایست فرانسوی که خود ترکیبی از دو واژه می باشد، بخش اول آن از واژه یونانی «تله» (به معنای دور) و بخش دوم آن از واژه لاتین «ویزیو» (به معنای دید) گرفته شده است.

تلویزیون در واقع حاصل تکامل رادیو است.

افراد بسیاری در سال های منتحی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم برای اختراع تلویزیون و تکامل آن تلاش کردند و نمی توان شخص خاصی را به عنوان مخترع آن در نظر گرفت.
سیستم تلویزیون ها در ابتدا به شکل امروزی نبوده و به صورت مکانیکی کار میکرده اند و هیچگاه به خانه ها راه نیافتند. ماهیت اصلی تلویزیون ، از کشف قابلیت نور رسانی سلنیوم توسط «ویلوجی بای اسمیت» در سال 1873 و اختراع یک دیسک اسکن به وسیله «پاول نیپکو / Paul Julius Gottlieb Nipkow» در سال 1884 میلادی شکل گرفت.
نیپکو ، دانشجویی آلمانی بود و طرح اولین تلویزیون مکانیکی الکتریکی را ارائه داد. این سیستم با روشن کردن عکس به وسیله لنز و یک صفحه چرخشی که «صفحه نیپکو» نام گرفت کار می کرد. این تلویزیون مکانیکی از یک دیسک گردان استفاده می کرد که به دیسک نیپکو معروف بود. این دیسک سوراخ هایی مارپیچ بر خود داشت که هر سوراخ عکس خاصی را اسکن می کرد که در تئوری اجازه می داد تا تصویر مربوط از طریق سیم برای نمایش ارسال شود.
در سال 1911 میلادی «بوریس روسینگ» به همراه دانشجویش «ولادیمیر کوشیمچ زوریکین» توسط یک اسکنر مکانیکی غلتکی شکل، توانستند سیستم تلویزیونی را ایجاد کنند که تصاویر بسیار ساده را از طریق سیم ها به بخش های الکترونیکی ریسیور منتقل می کرد ؛ اما جابجایی تصاویر امکان پذیر نبود؛ چرا که حساسیت اسکنر کافی نبوده و لامپ سلنیوم بسیار عایق بندی بود.
در 25 مارس 1925 میلادی « جان لوگی بِرد » دانشمند اسکاتلندی با استفاده از دیسک نیپکو برای نخستین بار موفق شد در لندن تصاویری متحرک به صورت سایه نما در تلویزیون را به نمایش گذارد. این اختراع نخستین انتقال تصویر واقعی تلویزیونی به شمار می رود.
وی همچنین تلویزیون رنگی مکانیکی خود را در سال 1928 م. عرضه کرد.
اما اصول اولیه تلویزیون های امروزی را پسر یک کشاورز به نام  «فیلو فارنسورث» بنا کرد. وی در سال 1928 م. سیستمی راه اندازی کرد که برای ارائه یک فیلم متحرک به تلویزیون و مطبوعات کافی بود. در سال 1929 م. این سیستم با حذف یک موتور ژنراتور اصلاح شد. در همان سال بود که او اولین تصاویر زنده از انسان از جمله یک تصویر سه و نیم اینچی از همسرش را با چشم های بسته پخش کرد.

تلویزیون قدیمی

تلویزیون رنگی

جان لوگی بِرد نخستین سیستم پخش رنگی برنامه های تلویزیون را با استفاده از دیسک های اسکن، در 3 ژوئیه 1928 م. ارائه کرد. این سیستم شامل سه منبع نور در انتهای گیرنده و یک تغییر دهنده جریان برای تغییر نور دهی در آنها بود. در سال 1938 م. فن آوری پوشش سایه (shadow mask) برای تلویزیون های رنگی به وسیله «ورنر فلچسیگ» در آلمان اختراع شد.
مخترع مکزیکی به نام «گیلرمو گونزالس کامارنا» نقش مهمی را در تلویزیون های اولیه رنگی ایفا کرد. آزمایش های در سال 1931 م. منجر به ثبت یک اختراع برای سیستم تلویزیون رنگی با پشتیبانی سه رنگ اصلی نوری در سال 1940 م. است.
در کشور های اروپایی و آمریکا نوعی تلویزیون کابلی وجود دارد که اشخاص تنها در صورت پرداخت حق اشتراک می توانند از برنامه های آن استفاده کنند. این تلویزیون ها برای اولین بار در سال 1940 میلادی در ایالت پنسیلوانیای آمریکا تاسیس شد.
از سال 1956 میلادی بود که امکان کنترل از راه دور به امکانات تلویزیون ها اضافه گشت.
به طور کلی می توان گفت که تقریبا هر بیست سال تحولی شایان توجه در عرصه فن آوری تلویزیون صورت گرفته است.

تلویزیون در ایران

شخصی به نام «حبیب الله ثابت پاسال» موافقت مجلس شورای ملی را برای افتتاح نخستین تلویزیون در تیرماه 1337 شمسی کسب کرد و اولین شبکه تلویزیونی در ایران توسط بخش خصوصی در تاریخ 11 مهرماه 1337 آغاز به کار کرد. این فرستنده «تلویزیون ایران» نام گرفت که از مقررات کل انتشارات پیروی می کرد و هر روز از ساعت 18 تا 22 برنامه های خود را به روی آنتن می فرستاد.
بعد از تهران ، ارومیه به عنوان اولین مرکز شهرستانی و بعد از آن در بندر عباس تلویزیون ملی آغاز به کار کرد. در سال 1340 شمسی در آبادان و اهواز نیز فرستنده هایی نصب شد. استقبال مردم از تلویزیون ، دولت را به شبکه تلویزیونی سراسری ترغیب کرد و سرانجام طرح ایجاد تلویزیون ملی ایران ، تصویب و در سال 1345 شمسی پخش برنامه های آموزشی آن شروع شد.
تلویزیون ملی ایران بعد از انقلاب به سیمای جمهوری اسلامی تغییر نام داد و در قالب شبکه های سراسری یک و دو به کار خود ادامه داد.
در سال های ابتدایی انقلاب ، از شبکه های تلویزیونی بیشتر مستند های سیاسی ، سخنرانی های مذهبی و اخبار سراسری و همچنین مستند هایی از پرونده های مربوط به رژیم شاه ، گروهک های ضد انقلابی منافقین (مجاهدین خلق) و اعترافات آنها پخش می شد.
با به وجود آمدن شرایط جنگ ایران و عراق ، مستند ها و برنامه هایی با موضوع جبهه و جنگ از این رسانه پخش می شد. مجموعه ماندگار «روایت فتح» به کارگردانی مرتضی آوینی در زمره این برنامه ها بود. از دهه هفتاد به بعد بود که شبکه های تلویزیونی در ایران توسعه یافتند. و امروزه سیگنالهای تلویزیونی به صورت دیجیتال توسط تلویزیون ها دریافت می شود.

تلویزیون ، آنتیک

تحقیق و گردآوری :

گروه کارشناسی ایران آنتیک

www.iranantiq.com

منابع

• تلویزیون : تاریخچه بین المللی سال های شکل گیری / نوشته آر. دبلیو. بِرنز
• تاریخچه تلویزیون از سال های 1942 تا 2000 / نوشته آلبرت آبرامسون / سال 2003
• تاریخچه تلویزیون نوشته میشل استفان / دانشگاه نیویورک / سال 2015
• معماران تصاویر رسانه ای / سعید ناظمی / مجله سوره اندیشه / سال 1387 / شماره 39
• غرب ؛ تلویزیون و فرهنگ /میشل بیکس / مجله سیاحت غرب / سال 1382 / شماره 2
• لوازم خانگی : رادیو و تلویزیون / مجله فرهنگ و تعاون / سال 1383 / شماره 29