آینه

درباره آینه

اولین آینه ها قطعه ای از سنگ های شیشه مانند آتشفشانی بودند که نمونه آن در حدود شش هزار سال قبل از میلاد در آناتولی ترکیه یافت شده است. در حدود چهار هزار سال قبل از میلاد در بین النهرین از مس جلا داده شده به عنوان آینه استفاده می کردند. نمونه هایی از این آینه های مسی در مصر یافت شده که قدمتی در حدود سه هزار سال قبل از میلاد دارد.

جرم بيگانه نباشد كه تو خود صورت خويش گر در آئينه ببينی برود دل زبرت _«سعدی»

آینه ای از جنس برنز ، میانه قرن 5 قبل از میلاد ، یونان

حدود دو هزار سال قبل از میلاد در چین از نوعی آینه برنزی استفاده می شده است. در چین و هند با مخلوطی از مس و قلع نیز آینه هایی تولید می کردند.

شیشه ماده ای مطلوب برای آینه بود ، چرا که هم دارای سطحی صاف و هم دارای مقاومت بیشتری در برابر خراش نسبت به فلزات بود. اما به تنهایی بازتاب کمی داشت. به این ترتیب برای افزایش بازتابش آن را با فلزات پوشش دادند. طبق نوشته «پلینی» این آینه ها در قرن اول میلادی در صیدون لبنان اختراع شده است ، البته هیچ شواهدی از آن تا قرن سوم میلادی در دسترس نیست.

در حدود اوایل دهه 500 میلادی در چین آینه هایی با پوشش آمالگام نقره - جیوه ساخته شد.

پشت و روی آینه دستی

ساخت شیشه روند تکاملی خود را تا قرن دوازدهم میلادی طی کرد ؛ آینه سازی و شیشه گری و بلورسازی به تدریج به مراحل تولید صنعتی دست یافت. شهر نورنبرگ در آلمان اولین مرکزی بود که در اروپا در ساخت آینه و شیشه تخصص و شهرت یافت. ونیز در شمال ایتالیا در قرن شانزدهم میلادی نیز در این زمینه پیشرفت بسیار کرد.

آینه ها بنا به نوع کاربردشان در ابعاد و اندازه های مختلفی ساخته می شوند. مانند آینه دیواری ، آینه رومیزی ، آینه دستی ، آینه جیبی.

در گذشته برای ساخت قاب آینه ها از چوب و فلزاتی چون طلا ، نقره ، برنز و ... استفاده و بر روی آن نقوش زیبایی حک می کردند. همچنین برای تزئینات بیشتر بر روی بعضی از آن ها میناکاری و یا با سنگ های گران قیمت ، مرصع کاری می کردند.

آینه دستی