چوب اقاقیا

اقاقیا

اقاقیا درخت یا درختچه ای زینتی و گلدار است که تنه بدون شاخه آن تا 10 متر ارتفاع و 80 سانتیمتر قطر دارد. درختی سریع الرشد و دیر خزان با تاج گسترده و برگ هایی مرکب از 11-23 برگچه بیضی به رنگ سبز تیره می باشد.

اقاقیا بومی آمریکای شمالی است اما امروزه در بیش تر نقاط کره زمین از جمله ایران ، یافت می شود. گیاه اصلی و وحشی اقاقیا ، خاردار است ولی در گونه های پرورش یافته آن ، خار از بین رفته و امروزه اقاقیای خاردار کم تر دیده می شود. تا کنون 20 گونه اقاقیا شناخته شده است که بنام ترین آن ها ، اقاقیای معمولی است. (اقاقیای بنفش ، زرد و اقاقیای چتری گونه های دیگر اقاقیای معمولی هستند.) گونه بنام دیگر اقاقیای سرخ است که اقاقیای گل یا گلی نیز نامیده می شود و دارای گل های سرخ رنگ و درشت است.

چوب برون آن باریک و تقریبا سفید یا سفید مایل به سبز و چوب درون با حدودی کاملا مشخص، زرد مایل به سبز یا زیتونی و گاه قهوه ای طلایی و درخشان است.

وزن مخصوص آن 0.7 است. چوبی است نیمه سنگین ، بسیار سخت ، کج تار، نسبتا همگن با هم کشیدگی متوسط ، قابل ارتجاع و به ویژه قابل خمش.سطح رنده شده‌ این چوب متراکم ، صاف و صیقلی و شاخی به نظر میرسد و معمولا از آن برای قسمت های داخلی ساختمان ها ، واگن سازی ، گاری سازی ، تیرک ، پارکت ، پله و دستگیره سازی مصرف می شود. همچنین از این چوب برای خراطی ، فرزکاری ، کنده کاری و منبت کاری نیز می توان استفاده کرد.

از دیگر ویژگی های چوب اقاقیا این است که دیر می پوسد و به همین سبب اهمیت صنعتی و بازرگانی داشته و از آن برای ساختن ستون ها و داربست های معادن و هم چنین ساخت مبل و صندلی استفاده می کنند.