چوب گردو

چوب گردو

درخت گردو از پهن برگان است و به صورت پراکنده در جنگل های شمالی ایران می روید. همچنین در بسیاری از نقاط ایران که دارای آب و هوایی نیمه خشک یا مدیترانه ای است مانند آذربایجان ، کردستان ، لرستان ، شمال فارس ، تفرش و خمین ، اطراف اصفهان ، اطراف تهران ، خراسان ، دامنه‌های جنوبی البرز ، همدان ، تویسرکان ، بافت و کرمان و کوههای دلفار و ساردویه جیرفت، جبال بارز و ... کاشته می شود ؛ در نتیجه این چوب در سطح کشور بوفور یافت می شود. نوع جنگلی آن بلند قامت (به ارتفاع 12 و 15 متر) با تنه‌ ای قطور (قطری در حدود 40 تا 70 سانتیمتر) است. 

چوبی نیمه سبک ، نیمه نرم و همگن بوده و به خوبی قابلیت تورق دارد. از دوام بسیار خوبی برخوردار است ، در آب ریش ریش نشده و الیاف آن زود از هم جدا نمی شوند.

وزن مخصوص چوب گردو حدود 0.6 است و چوب درون آن به رنگ قهوه ای روشن تا تیره با رگه ‌ها و نقش و نگار بی نظیر و بسیار زیبا می باشد.

از چوب گردوی سیاه در منازل بیشتر استفاده می شود. غلظت رنگ قهوه ای در آن متفاوت است و ممکن است قالبی قرمز، بنفش یا خاکستری داشته باشد. این چوب معمولا یک الگوی رگه ای تقریبا مستقیم دارد و از استحکام فوق العاده خوبی برخوردار است.

بر روی چوب گردو گاهی غده ها و گره های بزرگ و کوچکی وجود دارد که با برش آن ها نقش و نگاری زیبا به وجود می آید و در صنایع تزئیناتی چوب و دکوراسیون ارزش فراوانی دارد.

چوبی مناسب برای روکش است و در ایران و بسیاری از کشورهای جهان در صنایع مبل سازی ، نماسازی ، تخته لایی سازی ، دکوراسیون چوبی ، صنایع پوششی و... از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. همچنین چوب گردو، در صنایع دستی چوبی ایران بسیار پرکاربرد است ؛ به ویژه در خراطی ، منبت کاری ، مشبک کاری و معرق کاری و ... مورد استفاده قرار می گیرد.

متاسفانه این چوب در برابر اشعه ی UV پایدار نیست و حتی با وجود پوشش ، به مرور زمان روشن می شود.