چوب جگ

جگ

از درختان پهن برگ ، خزان پذیر با قامتی متوسط به بلندی 10 تا 30 متر است که بومی شبه جزیره هند و ایران می باشد. این درخت در مناطق کوهستانی نیمه‌ گرمسیری جنوب ایران در استان‌های کرمان ، سیستان و بلوچستان ، هرمزگان و خوزستان می روید و به طور کلی آن بالندگی و رویشی را که در شبه قاره هند دارد ، در ایران دارا نیست.

درخت جگ با نام های «شیشَم» و «سیسو» نیز شناخته می شود. این درخت دارای صد گونه مختلف در مناطق گرمسیری مختلف آسیا ، آمریکا و استرالیا می باشد که 27 گونه آن در هند یافت می شود.

جگ از نظر موارد مصرف و کاربرد ، اهمیت فوق العاده ای در صنعت به ویژه در صنایع دستی دارد. مصرف این چوب در ایران سابقه ای بسیار کهن دارد و چنانچه در مقاله «تخت جمشید از دیدگاه یک جنگلبان» آمده است چوب ستون ها ، درب و پنجره ها و دکوراسیون تخت جمشید از چوب جگ بوده است.

دارای چوبی نیمه سخت ، نیمه همگن ، بسیار قابل تورق و با دوام است که وزن مخصوص آن حدود 0.60 تا 0.62 می باشد. از مقاوم ترین چوب ها در مقابل موریانه است. برون چوب آن به رنگ سفید تا سفید متمایل به زرد کمرنگ و درون چوب آن قرمز مایل به بنفشی یا قرمز مایل به نارنجی با رگه‌های نامنظم قهوه ای و با نقش و نگار بسیار زیبا است.

از با ارزش ترین ، زیباترین و خوش نقش ترین چوب های روکشی به شمار می آید که از برش‌های آن در معرق سازی استفاده می کنند. همچنین به دلیل خوش رنگ بودن و جلا پذیری بالا برای خراطی و کنده کاری نیز بکار می رود.