فوتوریسم

فوتوریسم (Futurism)

جریان هنری فوتوریسم در سال 1909 م. با انتشار بیانه ادبی نویسنده ایتالیایی « فیلیپو توماسو مارتینی » در ایتالیا آغاز شد. این بیانیه در یازدهم فوریه همین سال به زبان فرانسه در روزنامه فیگارو نیز به چاپ رسید و پس از آن به زبان ایتالیایی در روزنامه شعر چاپ شد. این بیانیه چهارچوب جدیدی را مطرح می نمود تا با متوسل شدن به آن به توان گام به جهانی با شکوه گذارد : «ادبیات تا به امروز ، بر بی تحرکی غم انگیزی ارج نهاده است : خلسه و خواب. ما می خواهیم حرکت تهاجمی مفرط ، گام های بلند ، جهش های مرگ آفرین، سیلی و مشت را پاس بداریم...ما تاکید می کنیم که شکوه جهان ، از زیبایی نوینی بهره ور گشته است: زیبایی سرعت. یک اتومبیل مسابقه... آراسته به لوله های قطور به مانند ماری با نفس آتشین...زیباتر از پیروزی ساموتراس است... در آستانه خانه ها ، با له کردن سگ های نگهبان که در زیر لاستیک های داغمان ، همچون یقه های پیراهن در زیر اتو لوله می شوند ، می راندیم.»

بیان سمبلیک اتومیبل مسابقه ، نشات گرفته از آرمان های تهاجمی و ویرانگ مارینتی است و سرعت ، همانا در هم شکستن معیارهای مرسوم جامعه و سر به شورش برداشتن بر علیه موازین معمول و مطلوب زمان  و سگ های نگهبان ، نمادی از کردار محافظه کارانه و حافظ نظریات کهن قلمداد می شود. این نگرش نمادین در بر گیرنده ذهنی مغشوش و بیان ضمیر ناخودآگاهی است که زمینه زمینه جنبش هنری فوتوریسم را موجب می گردد.
نظریات و افکار نیچه در جای جای بیانیه های فوتوریستی به وضوح دیده می شود.

در واقع موضوع انتخابی فوتوریست ها بر ضد هنر معاصر در کشورشان بود که مانع انجام فعالیت آن ها شده بود.

بیانیه نقاشان فوتوریست نیز در هشتم مارس همان سال در تئاتر کیارِلا قرائت شد. در آن شب علاوه بر شاعران ، نقاشانی چون امبرتو بوتچونی ، کارلو کارا ، لوئیجی روسولو ، آرولدو بونتزانی و رومولو رومالنی حضور داشتند. جینو سِوِرینی نیز که در پاریس به سر می برد توسط نامه از این جریان هنری مطلع شد. این بیانیه همان ادامه نظریات مارینتی بود با این تفاوت که مایه های تصویری نیز به آن اضافه گشته بود. نقاشان فوتوریست ، یکباره بر تمامی مظاهر افتخار آفرین سرزمین ایتالیا قیام می کنند و تمامی آن ها را رخوت انگیز و به دور از ضروریات جامعه مدرن ارزیابی می کنند.

خانه،نور،آسمان ، اثر لوئیجی روسولو ، رنگ روغن روی بوم ، 100 × 100 سانتی متر ، 13-1912 میلادی ، باسل

فوتوریست ها در سال 1912 میلادی در پاریس اولین نمایشگاه خود را برگزار کردند و مورد توجه برخی از منتقدان به خصوص «آپولینر» قرار گرفتند. آپولینر همواره از جنبش های هنری پیشرو حمایت می کرد، به طوری که در طول سخنرانی خود به نقاشان جوان پاریسی گفت که جسارت را از نقاشان فوتوریست بیاموزند. اما چندی نگذشت که با موضع گیری فوتوریست ها بر علیه کوبیسم آپولینر از آن ها روی گرداند.

اعضای اولیه این نهضت هنری بالا ، بوچیونی ، کارا ، روسولو ، سورینی بودند که بر اساس اعتقادات مطرح شده ، خود را فوتوریست معرفی کردند. آن ها هر وسیله ابداعی فن آوری شامل اتومبیل ، هواپیما ، موتور سیکلت و حتی ماشین آلات سنگین و نورهای الکتریکی را مورد توجه قرار می دادند. هدف آنان توجه به زیبایی ماشین و فن آوری بود که سعی داشتند سرعت بصری حرکت را به تجسم در آورند.
اختراع به حرکت درآوردن اندیشه فوتوریسم از به نمایش در آوردن اندام انسان ، حیوانات و ماشین ها به تنهایی نه به عنوان ارتباط موضوعی بلکه به عنوان یک توالی متقارن مورد توجه قرار گرفت که تلاش برای ایجاد و اضافه نمودن یک بُعد حرکتی در مقابل ایستایی هنر بود.
به علاوه یک فوتوریست ارتباط صداهای قابل رویت  حتی رایحه های قابل رویت را مورد توجه قرار می داد و از همه جهات در صدد بود که به طور همزمان تصویر و ادراک حسی را بیان کند.
بروز جنگ جهانی اول در سال 1914 م. به این جریان هنری خاتمه داد ولی اعتقاد به آن در بریتانیا تاثیر گذار شد.

نیزه دارن ، اثر جینو سورینی ، فوتوریسم

بوتچونی در تابلوی «صدا در خیابان پنترات و خانه» ترکیبی از تاثیرات را نمایش می دهد که بر اساس باز کردن یک پنجره به سمت خیابان شهر و شنیدن صداهای مختلف است. در یک مجموعه موضوعات تحمیل شده به هنرمند که در حال سرعت ، حرکت حیوانات ، کارگران مشغول کار در همه جهات و ایجاد ساختمان هایی با نمای کج ، با رنگ های ناب و جلا دار به نمایش گذاشته است. منظره تحت نفوذی به واسطه یک بی قراری گستاخانه که با ناظر ارتباط دارد قرار گرفته و نگاه به پوچی می انگارد که ناتوان از یافتن محلی برای استراحت است. به طور کلی نقاشان فوتوریست علاقه دارند که کوشش و تلاش بیان زندگی زندگی مدرن و پیدایش دنیا را با نیروها و توانمندی هایشان به دیگران بفهمانند.

تابلوی صدا در خیابان پنترات و خانه ، اثر امبرتو بوتچونی ، رنگ روغن روی بوم ، 100 × 100 سانتی متر ، 1911 میلادی ، هانوور