قلمکار نقاشی

قلمکار نقاشی

از زمان های قدیم نوعی پارچه قلمکار تهیه می شد که وسط آن را با دست نقاشی می کردند و حاشیه آن را با قالب های مختلف نقش می زدند. این نوع قلمکار بیشتر برای پرده استفاده می شد و شیوه تهیه آن بدین ترتیب بود که کلیه عملیات تهیه قلمکار نظیر رنگ کردن زمینه پارچه و چاپ رنگ های مورد نظر را انجام داده و حاشیه را می ساختند. معمولا وسط این قلمکارها یا به رنگ زرد مایل به کرم و یا به رنگ سفید بود. استاد کار ابتدا طرح مورد نظر را روی کاغذ مخصوص نقاشی کرده و با ایجاد سوراخ بر روی خطوط نقاشی شده کاغذ و قرار دادن آن بر روی پارچه و پاشیدن گرد رنگ ، طرح رنگ مشکی را بر روی پارچه نقش اندازی و سپس به رنگ آمیزی و تکمیل طرح می پردازد.
تصاویر نقاشی شده بیشتر شامل میدان های جنگ ، مناظر طبیعی ، جانوران ، شکارگاه ها و تصاویر شاعران و مشاهیر بود.

قدمت قلمکار نقاشی لااقل به دوره تیموری می رسد اما صاحب نظران از رونق و رواج این هنر نفیس و فاخر در دوره صفوی یاد می کنند و اینکه محمد خان علی و اسماعیل کاشانی، آقا محمود و مغیث اصفهانی و به ویژه شفیع عباسی در این زمینه از هنر بومی و سنتی ایران پیشگام بوده اند. 
متاسفانه این نوع قلمکار تقریبا منسوخ شده است.