فوویسم

فوویسم (Fauvism)

فوویسم نام جنبشی هنری است که بین سال های 1907-1905 میلادی توسط «هنری ماتیس» در فرانسه شکل گرفت. از دیگر اعضای این گروه براک ، درن ، وان دونگن ، دوفی و ولامینگ بودند که در کنار ماتیس به این جنبش هنری شکل دادند.
انجمن آن ها فقط به صورت تک رو بود که با زیبایی شناسی سازگاری نداشت. با این وجود آن ها فقط یک قصد مشترک داشتند که به ثبات حتمی یک سبک منتهی می گردید.

خط سبز ، اثر هنری ماتیس ، فوویسم

فوویسم (Fauvism) از کلمه Fauves فرانسوی گرفته شده و به معنای (وحشیان) می باشد.

فوویسم به بسیاری از هنرمندان این مجال را داد تا خصلت های وحشی و سرکششان را در قالب رنگ بیان دارند و نقاشی را از قید رسوم دیرین و اسلوب متداول برهانند.

سبک هنری نئوامپرسیونیسم و نمادگرایی خیلی زیاد با حال و هوای فوویسم ، همچنین به نظریات سزان نزدیک بود. آن ها خیلی زود آموختند که چگونه به یک ترکیب بندی محکم دست یابند و با الهام از تمایل ضربات قلم تند ونگوگ و نقطه پردازی های سورا و به کارگیری رنگ های ناب ، ترکیب های رنگی را پدید آوردند. همچنین نور نقاشان امپرسیونیسم باعث ظهور مجدد در هنر فوویسم گردید.

اثری از آندره درن ، فوویسم

اثری از دوفی ، فوویسم

ویژگی کار آن ها آزادانه نشان دادن پدیده های واقعی و مجزا شدن از هر نوع نظریات و با قبول ناسازگاری ایجاد شد. رسالت آن ها در بیان یک موضوع خاص نبود بلکه منحصرا بر اثر القا متقابل رنگ ترکیبی بود که به صورت سطح و خط روی بوم می آمد.عکس العمل فوویست ها بر ضد همه چیز خلاصه می شد و یک الگوی برخواسته از زندگی بود. نورافکنی فوویسم نیز برگرفته از در کنار هم قرار دادن رنگ های مکمل تجسم یافت و به کارگیری زیاد از حد رنگ ناب و عدم اختلاط رنگ ها ویژگی کار آنان بود.

فوویسم باعث ایجاد یک هنر تازه با نیروی زندگی بود که به عنوان یک گروه فقط دو سال دوام آورد اما تاثیر آن مدت مدیدی بر هنر مدرن دیده می شود. اعتقاد آن ها بر این بود که همه چیزشان در هنرشان نهفته و راه اجدادشان را دنبال کرده اند.

اثری از ولامینگ ، فوویسم

نقاشی وان دونگن تمامی خصوصیات شیوه فوویسم را به نمایش می گذارد. از تخته رنگ هوشمندانه و با ضربات قلم ، طرح های مضطربی را با علاقمندی به نمایش می گذارد. او ترکیبات هنری اش را بدون طراحی مقدماتی شروع می کند و با علاقمندی عرضه می دارد. وی به طور مکرر رنگ را مستقیم از لوله رنگ بر روی بوم به کار می برد و سپس آن را پخش کرده و به صورتی مخلوط نشده و با قلم مو نقاشی می کند. نتیجه کار ، یک هنر ناگهانی بزرگ شد که راه دست یابی سریع را با رنگ به گونه غیر واقع گرایانه به شیوه فوویسم ایجاد و خود عاملی در تاثیر گذاری انقلابی در سال های اولیه قرن بیستم را تداعی کرده است.

آثاری از وان دونگن ، فوویسم

از جهات بسیاری می توان مینیاتور ایرانی با فوویسم مورد مقایسه قرار داد. از لحاظ رنگ آمیزی فوویست ها ، رنگ های سبز ، قرمز ، آجری ، نارنجی ، آبی و بنفش را ترجیح می دادند .در مینیاتورهای ایرانی نیر همینطور است با این تفاوت که زمینه های خاکستری ، بنفش ، نقره ای و یا طلایی بین رنگ های مذکور واسطه اند.
در مینیاتور ایرانی نیز قواعد پرسپکتیو رعایت نشده همانگونه که در آثار فوویست ها رعایت نشده است. همچنین در مینیاتور ایرانی کمپوزیسون (ترکیب بندی) کاملا آزادانه و بر اساس ذوق و احساس هنرمند است  و از این نظر نیز با فوویسم وجه تشابه نزدیکی دارد.

مینیاتور ایرانی ، هفت اورنگ ، 1560 م. ، محل نگهداری : گالری آزاد هنری واشنگتن دی.سی