نئواکسپرسیونیسم

نئواکسپرسیونیسم (neo expressionism) : هیجان گرایی نو

نئواکسپرسیونیسم به عنوان یک واکنش علیه هنر مفهومی و هنر دهه 1970 شکل گرفت و به «هنر زشت» معروف است.
اصطلاحی است که به احیای هنر اکسپرسیونیست در آلمان ، امریکا و ایتالیا در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 میلادی اشاره دارد. این جنبش در آلمان در کنار دستاوردهای مختلفی که داشت ، مشوق هنر سیاسی نیز بود ؛ چنانچه «یورگ ایمندورف / Jörg Immendorff» در مجموعه آثاری به نام «کافه آلمانی» به موضوع تقسیم آلمان پرداخته است.

کافه آلمانی ، یورگ ایمندورف ، 1980 م. ، محل نگهداری : موزه هنرهای نوین نیویورک

نئواکسپرسیونیسم به مثابه تجدید حیات آلمان بعد از جنگ جهانی دوم در آمد اما در عین حال با تحولات هنر در نقاط دیگر جهان از جمله آمریکا و ایتالیا همسازی داشت. فیلیپ گاستون هنرمند آمریکایی که پیشتر از پیروان جنبش اکسپرسیونیسیم انتزاعی محسوب می شد در اواخر دهه 1960 میلادی دنیای هنر آمریکا را به شدت تحت تاثیر قرار داد. آثار او به گونه ای تحسین برانگیز ، جسورانه ، راحت و در عین حال خشن و ناهنجار بودند و تلاش وی بر این بود تا با این آثار نقد تند خود بر آنچه که در آمریکا اتفاق می افتد ارائه دهد.
به طور کلی ، جنبش نئواکسپرسیونیسم آلمان را می توان نقطه عطفی در تاریخ هنر قلمداد کرد. 
شاخصه این سبک هنری معمولا رنگ‌های زنده و کنتراست است. هنرمندان این سبک با ضرب قلمو‌های سریع، موضوعات دگرگون شده و به طور کلی‌ تکنیک‌های خودجوش موجب گسترش این مکتب شدند و به موضوعات رمانتیک و تاریخی‌، طبیعت و بدویت تمایل بیشتری نشان می‌دادند.
از هنرمندان نئواکسپرسیونیست می توان از بازلیتس ، کی فر^[1] ، کیا^[2] ، کلمنته^[3] ، میمو پالادینو^[4] و شنابل^[5] نام برد.
گئورگ بازلیتس ، نقاش ، مجسمه ساز و مهم ترین هنرمند نئواکسپرسیونیست آلمان است. بارزترین شیوه کار او وارونه کشیدن تصاویر است. از جمله آثار او نقاشی شام در درسدن می باشد.

شام در درسدن ، گئورگ بازلیتس ، سبک : نئو اکسپرسیونیسم

از آثار جولیان شنابل ، سبک نئو اکسپرسیونیسم

پانویس

1.کی فر (kiefer) : آنزِلم کیفِر ، نقاش آلمانی (1945) ؛از جمله مهم ترین هنرمدانی است که دست به احیای اکسپرسیونیسم زده اند. او آثاری باعنوان اتاق های قاب بندی شده ساخت که فضاهای اندرونی خالی و نکبت باری را نشان می دهد. کی فر می کوشد با ساخت این آثار با گذشته آلمان ارتباط برقرار کند.

2.کیا (Chia) : ساندرو کیا ، نقاش ایتالیایی (1946) ؛ از نسل جدید نقاشان پیکرنما به شمار می آید. همزمان با جنبش احیای اکسپرسیونیسم و نئو اکسپرسیونیسم پا به میدان گذارده است. از جمله آثارش : حمل کننده آب ، اشک های تمساح

3.کلمنته (Clemente) : فرانچسکو کلمنته ، نقاش ایتالیایی (1952) ؛  در زمره هنرمندانی است که جنبش اکسپرسیونیسم را در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 احیا کرده اند. از جمله آثارش : نمونه نما.

4.پالادینو (Paladino) : میمو پالادینو ، مجسمه ساز، نقاش و چاپگر ایتالیایی (1948) ؛ او علاوه بر نقاشی ها و مجسمه هايش ، چيدمان های جريان سازی نيز خلق كرده است. شايد بتوان او را در ميان نخستين هنرمندانی قرار داد كه صدا را با نماها و مجسمه هايش آميخته و به هنر چيدمان ، هويتی نوين بخشيده است.

5.شنابل (Schnabel) : جولیَن شنابل ، نقاش آمریکایی (1951) ؛ یکی از مستعدترین نقاشانی است که به سبک نئو اکسپرسیونیسم در دهه 1980 تعلق دارد. از آثار وی : ویتا (تصلیب).