پارچه ساتن

ساتن ( Satin )

پارچه نرم و براق ساتن با زمینه متراکم و ضخیم ، از ابریشم و یا الیاف مصنوعی و یا دیگر الیاف بافته می شود. یک طرف آن براق است ، دارای طرح همرنگ در بافت می باشد و به جهت لطافت آن افت خوبی نیز دارد. مناسب برای دوخت انواع لباس های مهمانی مانند تونیک ، پیراهن ، جلیقه و ... می باشد. اصطلاح ساتن در اصل از نام بندر زیتون در چین گرفته شده که امروزه آنرا « کنتون » می نامند. پارچه ساتن از این منطقه به خاور میانه صادر شد.

ساتن بر دو نوع است : ساتن تاری و ساتن پودی.

• ساتن تاری

در این نوع ساتن تارها بیشتر روی پارچه موج می زنند. انواع گوناگونی از این نوع پارچه بافته می شود ، مانند : پارچه ساتن تاری نرم و براق که بر روی پارچه موج انجام می شود ، پشت آن مات است و برای نوار روبان ، پیراهن زنانه ، کت ، آستر استفاده می شود. پارچه ساتن تاری پنبه ای نیز برای پیراهن و آستر کاربرد دارد.بافت ساتن ممکن است با روش های گوناگون با بافت های دیگر ترکیب شود و طرح هایی با بافت تافته ، سرژه ( کج راه ) ، پرزدار و غیره در پارچه های ژاکارد بوجود آورد.
پارچه ساتن را که سمت روی آن مات است ، معمولا از فیلامنت الیاف مصنوعی به ویژه استات تهیه می کنند.
انواع ساتن عبارتند از بارونت ، پشت کرپ ، دوشین ، ساتن دوشس که پارچه سنگین و تجملی و گران قیمتی است که اغلب برای لباس عروس کاربرد دارد.

• ساتن پودی

موج زدن پودها بیشتر در پشت پارچه است. معمولا تعداد نخ ها در روی پارچه خیلی بیشتر از نخ ها در پشت پارچه است. این نوع پارچه را « دبیت » می نامند. پارچه ای پنبه ای ، محکم ، صاف و براق است و معمولا برای لباس کار و کت استفاده می شود.
پارچه هایی که در بافت آن ها از نخ شانه^[1] و مرسریزه^[2] استفاده می شود دارای سطحی نرم و براق بوده و برای لباس بویژه لباس شب ، آستری ، لباس زیر ، روتختی ، رو لحاف و پوشش مبلمان مورد استفاده قرار می گیرد.

ویژگی و معایب

از مهم ترین ویژگی های پارچه های ساتن درخشندگی و شل و لَخت بودن این پارچه می باشد. جنس نخ و رنگ پارچه و نوع بافت آن باعث می شود تا پارچه درخشان و زیبا جلوه کند و همچنین شل و لَخت بودن آن سبب می شود تا این پارچه به راحتی شکل بدت را به خود گیرد در نتیجه از آن برای آستری زیر لباس بسیار استفاده می کنند.
اما از معایب آن نخ کش شدن و استحکام کم پارچه می باشد مه به دلیل کم بودن نقاط پیوستگی در پارچه ایجاد می شود.

پانویس

1. نخ شانه : نخ های شانه شده مرحله ای از ریسندگی را بنام شانه کردن می گذرانند در این مرحله الیاف کوتاه و مواد اضافی بجامانده از مراحل قبلی از دسته الیاف خارج می شوند و الیاف حاصل بیشتر حالت موازی با یکدیگر را پیدا می کنند در این روش می توان نخ های ظریفی تهیه کرد که در دوختن پارچه های ظریف مورد استفاده قرار می گیرند در نخ های شانه نشده این مرحله کار وجود ندارد و بنابر این نخ های حاصل ضعیف تر و از یکنواختی کمتری برخوردار هستند.

2. مرسریزه :  نوعی تکمیل نخ های پنبه ای است که برخی خواص بد نخ را گرفته و به آن شفافیت می دهد. پارچه های مرسریزه دارای شفافیت و براقیت بیشتری نسبت به پارچه های پنبه ی عادی می باشند.