احمد فؤاد

احمد فؤاد معروف به ملک فؤاد یکم است که بعد از فوت برادرش حسین کامل در سال 1917 م. به سلطنت مصر رسید. او در ابتدا به سلطان ملقب بود ولی هنگامی که بریتانیا استقلال مصر را در سال 1922 م. به رسمیت شناخت ، عنوان پادشاه را جایگزین سلطان نمود. به عبارتی او پادشاه مصر، نوبیا، سودان، کردوان و دارفور بود.

احمد فواد از خاندان محمدعلی پاشای خدیوی بود که اصالتا آلبانیایی بودند. او در تاریخ 26 مارس 1868 م. در قصر جیزه واقع در قاهره به دنیا آمد و دوران کودکی خود را به همراه پدر در تبعیدش در ناپل گذراند و تحصیلات خود را در آکادمی نظامی توزین ایتالیا سپری کرد. او نقشی اساسی در تاسیس دانشگاه قاهره داشت و در سال 1908 م. به عنوان اولین رئیس این دانشگاه شد و تا این که در سال 1913 م . از این سمت استعفا داد.او همچنین از سال 1915 تا 1918 م. به مقام رئیس انجمن جغرافیای مصر درآمد.

احمد فؤاد دو بار ازدواج کرد که از همسر اول خود شویکار خانم صاحب یک پسر به نام اسماعیل و یک دختر به نام فوقیه شدند. پسرش اسماعیل همان ابتدا در اثر بیماری از بین رفت.
او از همسر دوم خود نازلی صبری نیز صاحب یک پسر به نام فاروق و چهار دختر به نام های فوزیه، فائزه، فایقه و فتحیه شد. فوزیه در تاریخ 16 مارس 1939 م. (25 اسفند 1317) در قاهره با محمدرضا شاه پهلوی شاهنشاه ایران ازدواج کرد.

حکومت فؤاد نیز به طور غیر مستقیم تحت سلطه انگلیس بود اما او توانست حقوق خاندان سلطنتی را در پارلمان لحاظ کند.

ملک فؤاد در سال 1936 م. (1315 خورشیدی) در اثر سکته قلبی درگذشت و بعد از او پسرش فاروق یکم به سلطنت رسید.

ملک احمد فؤاد یکم