نیکلای دوم

نیکلا الکساندرویچ رومانف متولد سال 1868 میلادی، در سن 28 سالگی به سلطنت رسید و تا 1918 که در نتیجه ی انقلاب بلشویک ها مجبور به کناره گیری شد تزار روسیه بود. در دوره سلطنت وی ، شاهد سقوط امپراتوری روسیه از یکی از مهمترین قدرتهای جهان تا فروپاشی اقتصادی و نظامی خواهیم بود.
وی به دلیل جنایات ضد یهودی، ماجرای یکشنبه خونین که در طی آن کارگران معترض قتل عام شدند، سرکوب شدید مخالفان سیاسی و شکست در جنگ روسیه و ژاپن توسط دشمنانش مورد تمسخر قرار گرفت و به نیکلای خونین شهرت یافت.
مورخان اتحاد جماهیر شوروی از او به عنوان یک رهبر ضعیف و بی کفایتی که تصمیماتش منجر به شکست نظامی و کشته شدن میلیون ها نفر شد یاد می کنند.
با شروع جنگ جهانی اول شرایط نیکلا سخت تر شد و موقعیت جنگ تا جایی پیش رفت که او شخصا اداره ی جنگ را به دست گرفت. در نتیجه دوری او از پایتخت اداره ی دولت به دست شاهدخت الکساندرا (همسر نیکلا) افتاده بود، همچنین دخالت های گریگوری راسپوتین (دهقان شفاگری که به بهانه بیماری الکسی، پسر کوچک تزار نفوذ زیادی بر دربار یافته بود) موجب بدبینی و بی اعتمادی درباریان و زیان های بسیاری شد. همچنین خسارات شدید نظامی منجر به فروپاشی روحیه در جبهه و کشور و سقوط مجلس رومانف در انقلاب فوریه سال 1917 میلادی شد.
نیکلا به نمایندگی از خود و پسرش از سلطنت کناره گیری کرد اما در سن 50 سالگی به همراه همسر و پنج فرزندش توسط بلشویک ها زندانی شد.
آنها در ژوئیه سال 1918 میلادی تیر باران شدند و پیکرهایشان در اسید گذاشته و لاشه شان را به خاک سپرده شد.
در سال 1988 میلادی، یعنی 80 سال پس از حادثه، بقایای کشته شدگان کشف و شناسایی شد و طی مراسمی با حضور بوریس یلتسین (اولین رئیس جمهور دموکرات روسیه) به ایشان ادای احترام شد.
کلیسای جامع ارتدوکس به آنان لقب قدیسان رنج کشیده را داد و سر انجام در سن پترزبورگ به خاک سپرده شدند.

نیکلای دوم