جمهوری روم

جمهوری روم دولتی کوتاه مدت در بود که در تاریخ 9 فوریه 1849 م. بود که در ایالات پاپی شکل گرفت. این جمهوری توسط کارلو آرملینی ، جوزپه مازینی و اورلیو سافی رهبری می شد. یكی از بزرگترین نوآوری هایی كه جمهوری خواهان در قانون اساسی ایجاد کردند آزادی مذهبی بود. همچنین قانون اساسی جمهوری روم اولین قانونی بود که در آن مجازات اعدام لغو شد.

پرچم جمهوری روم

در تاریخ 15 نوامبر 1848 ، پلگرینو روسی ، وزیر دادگستری دولت پاپ ، ترور شد. روز بعد ، خیابان ها مملو از لیبرالهای رومی شد ، در آنجا گروه های مختلف برای برقراری دولتی دموکرات ، اجرای اصلاحات اجتماعی و اعلام جنگ علیه امپراتوری اتریش برای آزادسازی سرزمین هایی که از نظر فرهنگی و قومی ایتالیایی بودند اعتراض کردند. در شب 24 نوامبر ، پاپ پیوس نهم با لباس مبدل به عنوان یک کشیش معمولی از رم خارج شد و به گاتئا ، قلعه ای در پادشاهی دو سیسیل رفت. وی قبل از عزیمت ، اجازه تشکیل دولتی به رهبری اسقف اعظم کارلو امانوئل موذارلی را داده بود.

دولت اصلاحات لیبرالی را انجام داد که پیوس نهم آنها را رد کرد. وی وقتی به طور امن در گائتا مستقر شد ، دولت جدیدی را سازمان داد. هیئتی توسط شورای عالی توسط پاپ و شهردار رم ایجاد و برای اطمینان پاپ فرستاده شد و از او خواست که در اسرع وقت برگردد. این هیئت متشکل از خود شهردار ، شاهزاده توماسو کورسینی ، سه کشیش - رضزی ، مرتل و آریگی - مارکی پائولوچی د کالبولی ، دکتر فوسکونی و وکیل روسی بود. با این حال ، آنها در مرز ایالت تراچینا متوقف شدند. پاپ از این موضوع مطلع شد و از گفتگو با آنها خودداری کرد.

بدون دولت محلی برای اولین بار مجامع مردمی تشکیل شدند و واکنش خشمگینانه ای نسبت به هشدارهای پاپ در مورد تکفیر مبارزان سیاسی نشان داده و بیانیه آن را در 3 نوامبر منتشر کردند. همچنین این مجامع تصمیم گرفتند انتخاباتی در 21 ژانویه 1849 م. برگزار شود که در آن مردان بالای 21 سال اجازه شرکت داشتند. با احتساب این که پاپ کاتولیک ها را از شرکت در این انتخابات منع کرده بود و آن را تلاشی غیرعادی و غیرشرعی و مستحق مجازات های تعیین شده در قوانین الهی می دانست و از آن به عنوان عملی جنایتکارانه نام می برد، بیش از 50 درصد مردم به پای صندق ها رفتند.

وکیل فرانچسکو استوربینتی (Francesco Sturbinetti) ، که شورای معاونین را رهبری کرده بود ، بیشترین رای را به دست آورد. مجلس جدید تحت سلطه بورژوازی ، مرفه ، متخصص و کارمند بود. این شامل بیست و هفت مالک ، یک بانکدار ، پنجاه و سه حقوقدان و وکیل ، شش فارغ التحصیل ، دوازده استاد ، دو نویسنده ، بیست و یک دکتر ، یک داروساز ، شش مهندس ، پنج کارمند ، دو تاجر ، نوزده افسر نظامی ، یک نفر قبلی و یک مونسینیور(از مقام های ارشد کاتولیک).
در 2 فوریه 1849 م.، در یک تجمع سیاسی که در تئاتر آپولو برگزار شد ، کشیش سابق رومی ، ابا آردوین ، سخنرانی کرد و در آن اظهار داشت که قدرت پاپ ها یک دروغ تاریخی ، یک فریب سیاسی و یک فسق دینی است.

در 8 فوریه مجلس قانون اساسی تشکیل جلسه داد و پس از نیمه شب 9 فوریه جمهوری روم را اعلام کرد. اعلام حق پاپ برای ادامه نقش خود به عنوان رئیس کلیسای روم از جمله اولین اقدامات جمهوری بود.

در تاریخ 25 آوریل ، حدود هشت تا ده هزار سرباز فرانسوی به فرماندهی ژنرال چارلز اودینوت به چیویتاوکیا در ساحل شمال غربی رم وارد شدند ، در حالی که اسپانیا 4000 نفر را به فرماندهی فرناندو فرناندز دو کوردوا به گائتا (جایی که پاپ در پناهگاه خود ماند) فرستاد. فردای آن روز فرانسه افسری را برای ملاقات با جوزپه مازینی با اظهار نامه سفت و سخت بازگشت پاپ به قدرت فرستاد. مجمع انقلابی روم ، در میان شعارهای مردمی «جنگ! جنگ!» به مازینی اجازه داد با زور اسلحه در برابر فرانسه مقاومت کند. اما فرانسوی ها انتظار مقاومت اینچنینی را نداشتند. سرانجام در 27 آوریل جوزپه گالیباردی به روم وارد شد و دو روز بعد آن سپاه پیاده ارتش لومباردی که با تاکتیک های ویژه خود اتریش را از میلان بیرون رانده بودند وارد وخانه های حومه شهر به پادگان تبدیل شدند. در 30 آوریل با شلیک اشتباهی یک توپ جنگ در گرفت و ایتالیایی ها سربازان فرانسوی را مورد ضرب و شتم قرار داده و به دریا بازگرداندند.علیرغم این درگیری ها ، مازینی از این وضعیت ابراز انزجار کرد ، زیرا انتظار حمله به فرانسوی ها را نداشت و امیدوار بود که جمهوری روم بتواند با جمهوری فرانسه دوست شود.

در اول ژوئن محاصره توسط فرانسه به طور جدی آغاز شد و با وجود مقاومت ارتش جمهوری خواه به رهبری گاریبالدی ، فرانسوی ها در 29 ژوئن پیروز شدند. در تاریخ 1 جولای آتش بس مورد مذاکره قرار گرفت و فردای آن روز گاریبالدی با 4000 سرباز ، از رم خارج شد و به جمهوری بی طرف سان مارینو پناه برد.