آفریقای جنوبی

آفریقای جنوبی یکی از کهن ترین سرزمین های قاره آفریقا است که نمونه های متنوعی از انسان های اولیه و آثار باستانی بسیار قدیمی در آن کشف شده است. این کشور چهارمین کشور پرجمعیت جهان است که در جنوبی ترین بخش از قاره آفریقا قرار گرفته و اقیانوس های اطلس و هند از جنوب، جنوب غربی و جنوب شرقی آن را احاطه كرده اند.
این کشور از شمال غربی با نامیبیا، از شمال با بوتسوانا و زیمبابوه، از شمال شرقی با موزامبیک، از شرق با سوازیلند همسایه بوده و کشور لسوتو نیز در داخل آن واقع شده است.

آفریقای جنوبی تنها كشوری در جهان است كه سه پایتخت متفاوت دارد. قوه مجریه در شهر پرتوریا، قوه مقننه (پارلمان) در شهر کیپ تاون و قوه قضائیه در شهر بلوم فونتین قرار دارد. بلوم فونتین، ژوهانسبورگ، دوربا، سووتو و پورت از دیگر شهرهای مهم آن است و پرجمعیت ترین شهر آن ژوهانسبورگ می باشد.
زبان رسمی مردم این کشور آفریکانس⁽¹⁾، انگلیسی به علاوه 9 زبان آفریقایی می باشد.

نوع حکومت آن، جمهوری پارلمانی است و بر خلاف دیگر حکومت های جمهوری، رئیس جمهور کشور همزمان در راس دولت و کشور قرار می گیرد.

واحد رسمی پول نیز راند آفریقای جنوبی (R) نام دارد.

تاریخچه

این کشور دستخوش اتفاقات خوب و بد بسیاری بوده و در طی دوران تحت استعمار نیز قرار گرفته است.
کمپانی هند شرقی هلند به مدت بیست و یک سال انحصار تجارت بین دماغه امید نیک در آفریقای جنوبی و تنگه ماژلان در آمریکای جنوبی بدون رقیب در دست داشت. در سال 1652 میلادی بود که این کمپانی یک ایستگاه کشتیرانی در دماغه امید نیک تأسیس کرد و بدین ترتیب مهاجرت اروپاییان به آنجا رونق گرفت. اغلب آفریکانس زبانان کنونی، فرزندان همین گروه مهاجر هستند. امروزه فرزندان بوئرهای سابق را آفریکانس می خوانند.(بوئرها مردمانی در آفریقای جنوبی با خاستگاه نژادی هلندی، آلمانی و هوگانوت بودند. واژه بوئر در زبان هلندی و زبان آفریکانس، به معنی کشاورز است.)
با جنگی که میان انگلیس و هلند درگرفت این کمپانی در سال 1798 م. به دلیل زیان و ضرری که از جنگ دید منحل شد. بدین ترتین امپراطوری بریتانیا توانست به تدریج بخش های مختلف آفریقای جنوبی را به تصرف خود درآورد.

کشف الماس و طلا باعث رشد اقتصادی و مهاجرت گسترده به این کشور و تضعیف وضعیت بومیان آفریقایی شد. بوئرها برای مقابله با این دست درازی ها دو بار با بریتانیا وارد جنگ شدند. جنگ اول را با موفقیت سپری کردند اما جنگ دوم با الحاق منطقه تحت سلطه امپراتوری بریتانیا به پایان رسید و در نهایت به تشکیل اتحادیه آفریقای جنوبی در 31 مه 1910 میلادی به عنوان بخش مشترک المنافع انجامید. در 31 مه 1961 م. ، در اتحادیه اعلام جمهوری شد و جمهوری آفریقای جنوبی از اتحادیه کشورهای همسود خارج گردید.

در سال 1948 م. حزب ملی آفریقای جنوبی از طریق رای گیری به قدرت رسید و قوانینی مبنی بر جداسازی نژادی که به نام «آپارتاید» شناخته می شود، اجرا کرد. در این قانون افراد متعلق به نژادهای غیرسفید از نژاد سفید جدا و مجبور به اقامت در محلات و استان های خاص با حداقل امکانات زندگی شده و حق خروج از آنجا را نداشتند؛ همچنین از تمامی حقوق سیاسی و امکانات تحصیلی و پیشرفت محروم می شدند. این موضوع بین سال های 1948 تا 1991 م. در آفریقای جنوبی وجود داشت.

کنگره ملی آفریقا که جهت احقاق حقوق شهروندی اکثریت سیاهپوست آفریقای جنوبی تشکیل شده بود با درخواست ایجاد جامعه آزاد چند قومی، با جنگی که علیه نظام آپارتاید به راه انداخت، نقش مهمی را در مبارزه با سیستم آپارتاید و فروپاشی آن ایفا کرد. افرادی همچون والتر سیسولو، یوسف دادو، جو اسلوو، کریس هانی، نلسون ماندلا، تابو امبکی و جاکوب زوما از روسای کنگره ملی آفریقای جنوبی بوده اند.

استیو بایکو و نلسون ماندلا از مخالفان اصلی آپارتاید، بودند. استیو بایکو به حکومت سیاهان اعتقاد داشت اما ماندلا خواستار حقوقی مساوی برای تمامی اهالی آفریقای جنوبی بود. در پی این مخالفت ها، ماندلا در سال 1962 م. دستگیر و به حبس ابد محکوم شد. اما در سال 1990 م. ، در سن 72 سالگی آزاد شد و بار دیگر برای حقوق انسانی اهالی آفریقای جنوبی دست به مبارزه زد. در حدود یک سال بعد، کنگره ملی آفریقای جنوبی پیروز شد و ماندلا به ریاست جمهوری رسید و بدین ترتیب رژیم آپارتاید سیاهپوستان، لغو گردید. با این که سال ها از آن روزها می گذرد اما متاسفانه هنوز برخی روابط و نابرابری ها دیده می شود که به صورت میراثی از گذشته همچنان به جای مانده است.

پرچم

این پرچم دارای شش رنگ (قرمز ، سفید ، آبی ، سبز ، زرد ، مشکی) می باشد. رنگ های قرمز، سفید و آبی از پرچم قدیمی ترانسوال و رنگ های سبز، سیاه و زرد از پرچم کنگره ملی آفریقا گرفته شده است.

• سبز نماد باروری زمین،
• سیاه و سفید نماد ملت،
• زرد نماد ثروت معدنی ملت.

طرح Y مانند پرچم مربوط به همگرایی فرهنگ های کشور است.

پانویس

1. آفریکانس یکی از زبان های ژرمنی شاخه غربی است که بیشتر در کشورهای آفریقای جنوبی و نامیبیا رواج دارد. این زبان در اصل گویشی از زبان هلندی است و تا اواخر سده نوزدهم نیز به همین حالت شناخته می شد تا این که آنرا زبانی جدا به شمار آوردند. واژه آفریکانس در زبان هلندی به معنای «آفریقایی» است.