ماکسیمیلیان دوم

«ماکسیمیلیان ژورف / Maximilian Joseph» یا ماکسیمیلیان دوم فرزند «لودویگ یکم / Ludwig I» و شاهدخت «ترز / Therese» از «ساکس-هیلدبورگهاوزن / Saxe-Hildburghausen» متولد 28 نوامبر 1811م. در سال 1848م. و در اوج انقلابات اروپا با کناره گیری پدرش از سلطنت جانشین او شد. پادشاه ماکسیمیلیان که بر خلاف پدرش بسیار محبوب بود توانست در ناآرامی های سال 1848م. ثبات را در پادشاهی خود برقرار کرده و استقلال باواریا را حفظ کند. اگرچه در سال 1850م. سلطنت ماکسیمیلیان تا حدی به مطلق گرایی نزدیک شد اما پادشاه رفتاری میانه رو بین افراط لیبرالیسم کلاسیک و پان ژرمانیسم در پیش گرفت. پادشاه که وقف خانواده و مردمش بود، مطالعات هنر، لباس، گویش ها و آداب و رسوم دهقانان را تامین مالی کرد و در تلاش برای تبدیل بایرن به مرکز فرهنگ، آموزش و هنر، کاتولیک ها و پروتستان های محافظه کار را فارغ از تفکرات مذهبی گرد هم آورد که خشم پروتستان ها را برانگیخت.

پیشرفت انقلاب های 1848م. به ماکسیمیلیان این فرصت را داد تا با تلاش برای ایجاد آلمان متحد، به خواسته های مردم پاسخ مثبت دهد. اما اختلافات میان پروس و اتریش بر سر حق فرمانروایی ذاتی بر آلمان باعث اشغال «هسه-کسل / Hessen-kassel» توسط اتریش و متحدانش از جمله باواریا شد. در نهایت با توافق بر رهبری دوگانه پروس در این ماجرا عقب نشست و این رفتار را توهین قلمداد کرد. این اتفاق اتحاد باواریا با اتریش را محکم کرد. شخص ماکسیمیلیان تمایل به حفظ اتحادیه شاهزادگان آلمان داشت و در نزاع های میان اتریش و پروس طرف اتریش بود اما رفتار سیاسی وی و وزرای او بر اساس حفظ استقلال باواریا و میانجگری میان دو قدرت بزرگ مذکور بود. در سال 1863م. تلاش های پروس برای سازماندهی کنفدراسیون آلمان با مخالف اتریش و متحدانش و ماکسیمیلیان ناکام ماند و سالهای آخر سلطنت ماکسیمیلیان دوم در تلاش برای مقابله با درگیری های اتریش و پروس در خصوص مالکیت بر سر «شلسویگ-هولشتاین / Schleswig-Holstein» و وضعیت ایجاد شده در پی جنگ با دانمارک خلاصه شد. در نهایت پادشاه ماکسیمیلیان دوم در تاریخ 10 مارس 1864م. پس از یک بیماری کوتاه و غیره منتظره در سن 52 سالگی درگذشت.

ماکسیمیلیان دوم