پیوس نهم

پیوس نهم از سال 1846 تا 1878 م. رهبر کلیسای کاتولیک بود. دوران حکومت وی به مدت 31 سال طولانی ترین دوران حکومت پاپ است. نام کامل او «جیووانی ماریا مستای فرتی / Giovanni Maria Mastai Ferretti» می باشد. وی نام پیوس را از حامی سخاوتمند خود پیوس هفتم که زندانی ناپلئون بود گرفت.

وی در تاریخ 13 می 1792 در سنیگالیا واقع در مارکه ایتالیا در یک خانواده طبقه پایین اجتماع به دنیا آمد. اما خانواده اش با سیاست آشنا بودند و تمایل زیادی به اصلاحات معتدل داشتند. مستای فرتی از سال 1802 تا 1809 م. در دانشگاهی در ولترای توسکانی تحصیل کرد. به بیماری صرع مبتلا شد و تا مدتی با این بیماری دست و پنجه نرم کرد و بعد از بهبودی در دانشگاه زادگاهش سنیگالیا به مطالعه الهیات مشغول شد. در سال 1814 م. با پاپ پیوس هفتم که از اسارت فرانسه برگشته بود ملاقات کرد. در سال 1815 م. وارد گارد نجیب پاپی شد اما پس از حمله صرع خیلی زود از کار برکنار شد. وی خود را به پای پیوس هفتم انداخت که او را حمایت کند.

مستای در 10 آوریل 1819 به عنوان کشیش منصوب شد و نخستین سال های کشیشی خود را در یتیم خانه «تاتا جیوانی» گذراند. از سال 1823 تا 1825 م. نیز به عنوان مأمور رسیدگی منصوب گردید.
پیوس هفتم وی را در اولین مأموریت به آمریکای جنوبی فرستاد. این مأموریت با هدف ترسیم نقش کلیسای کاتولیک در جمهوری های تازه استقلال یافته آمریکای جنوبی انجام شد. بنابراین او اولین پاپی بود که در آمریکا بوده است. در این زمان مستای فرتی با «جیوانی موتزی» که نماینده پاپ در شیلی و پرو بود آشنا شد. موتزی او را به تبشیر علاقمند کرد. مستای مدتی به امر تبشیر مشغول شد و بعد از مدتی به ایتالیا بازگشت و مسئولیت آسایشگاه «سن میشل» رم را به عهده گرفت.

پاپ لئو دوازدهم در سال 1827 م. مستای را به عنوان اسقف اعظم اسپولتو منصوب کرد. در سال 1840 م. به مقام کاردینال ارتقا یافت و رهبری قلمرو پاپی را به عهده گرفت و در سال 1846 م. به دنبال مرگ پاپ گریگوری شانزدهم ، به مقام پاپ رسید. مستای فرتی به افتخار پاپ پیوس هفتم که علیرغم بیماری صرع در کودکی ، او را به روحانیت تشویق کرد و حامی او بود ، نام پیوس نهم را برای خود انتخاب کرد. وی در تاریخ 21 ژوئن 1846 م. با نام پیوس نهم تاجگذاری کرد.

انتخاب او به عنوان یک شخص با دیدگاه لیبرال شور و شوق زیادی را در اروپا و جاهای دیگر ایجاد کرد و تا بیست ماه بعد از انتخابات ، پیوس نهم محبوب ترین مرد در شبه جزیره ایتالیا بود تا جایی که همه جا شعار «زندگی طولانی برای پیوس نهم» اغلب شنیده می شد. او در پی انقلاب سال 1848 م. به طور موقت قلمروهای پاپی را از دست داد، و پس از آن به شدت به مخالفت با همه انواع لیبرالیسم پرداخت! وی در سال 1864 م. بیانیه ای منتشر کرد که پاپ نمی تواند و نباید با ترقی، لیبرالیسم و تمدن مدرن آشتی کرده و کنار آید.

در سال های 1870-1869 میلادی اولین شورای واتیکان را برای تحکیم اقتدار بیشتر پاپی تشکیل داد و تصمیم به عصمت پاپی گرفته شد که بر اساس آن به خاطر وعده عیسی به پطرس، پاپ از خطاها و گناهان ایمن و پاکیزه می ماند. این تصمیم نه تنها در مقام پاپی بلکه در تاریخ کلیسا نیز به عنوان یک نقطه عطف در نظر گرفته شد. از مباحث دیگر این بیانیه بخشی است که جدایی کلیسا و دولت را محکوم می کند و مدعی سلطه کلیسا بر تمامی جوامع است.

پیوس نهم که حکومت خود را با بعضی از اصلاحات آزادمنشانه آغاز کرد در ارتباط با دنیای جدید به سرعت به موضع محافظه کارانه بازگشت؛ زیرا همین دنیای جدید بود که به شدت اختیارات او را محدود میکرد. پیوس که خود را جانشین بزرگترین حکام روی زمین می دانست وقتی که در عمل تمامی قدرت خود را از دست رفته دید به واتیکان پناه برد. سرانجام پاپ پیوس نهم در 7 فوریه 1878 م. در ساعت 5:40 بعد از ظهر درگذشت و جای خود را به پاپ لئوی سیزدهم داد.

پاپ پیوس در سال 1985 م. قدیس خوانده شد و توسط پاپ «ژان پل دوم» تقدیس شد. از آن تاریخ تا کنون از وی با عنوان یکی از قدیسان کلیسای کاتولیک یاد می شود.

پاپ پیوس نهم