ادوارد هفتم

ادوارد هفتم در تاریخ نهم نوامبر ۱۸۴۱ میلادی در کاخ باکینگهام زاده شد. او نخستین پسر و دومین فرزند ملکه ویکتوریا و همسرش پرنس آلبرت بود. نام کامل او «آلبرت ادوارد» بوده است. در سن یک ماهگی عناوین شاهزاده ولز و ارل چستر را از جانب مادرش به او عطا شد. او به طور خصوصی آموزش دید و سپس در دانشگاه های ادینبرا، آکسفورد و کمبریج به تحصیل پرداخت.

ادوارد هنگامی که هنوز شاهزاده بود با زنان مختلف روابطی عاشقانه داشت. در دوران خدمتش در یکی از ارتش های پادشاهی ایرلند او با هنرپیشه ای ایرلندی وارد رابطه ای کوتاه مدت شد. پدرش آلبرت از این موضوع رنجیده خاطر شد و برای صحبت با پسرش به کمبریج رفت، آن دو زیر باران پیاده روی مفصلی کردند. آلبرت با بیماری به خانه بازگشت و سه هفته پس از آن درگذشت. ملکه ویکتوریا، ادوارد را مقصر مرگ شوهر می دانست و تا مدت ها نمی توانست حضور پسرش را در کنار خود تحمل کند؛ به همین سبب او را از شرکت در امور مربوط به مسایل حکومتی کنار گذاشت؛ تا جایی که ادوارد تا سالیانی پس از رسیدن به سن ۵۰ سالگی از جریان کارهای پارلمان بی خبر بود.

بعد از مرگ ویکتوریا ادوارد در سن ۵۹ سالگی به سلطنت رسید و در ۹ اوت ۱۹۰۲ میلادی تاجگذاری کرد. او پادشاهی بسیار محبوب بود، مهارت های اجتماعی بالایی داشت و سیاستمدار خوبی هم بود.

ادوارد به دلیل استعمال زیاد دخانیات در طول زندگی به برونشیت شدید دچار شد و در ۶ مه ۱۹۱۰ م. در کاخ باکینگهام درگذشت و در ویندسور به خاک سپرده شد. پس از او دومین پسرش با عنوان جرج پنجم پادشاه انگلستان شد.

ادوارد هفتم