فردیناند دوم

«فردیناند کارلو / Ferdinando Carlo» فرزند «فرانچسکو یکم / Francesco I» و «ماریا ایزابلا / Maria Isabella» از اسپانیا در تاریخ 12 ژانویه 1810م. متولد شد و از سال 1830م. تا زمان مرگ یعنی تاریخ 22 می 1859م. پادشاه دوسیسیل بود.

در سال های ولیعهدی فردیناند از محبوبیت نسبی در طبقات پایین جامعه برخوردار بود که علت آن را می توان احترام به عقاید لیبرال و رفتارهای آزاد و انسان دوستانه دانست. وی پس از به سلطنت رسیدن در سال 1830م. فرمانی را منتشر کرد و در آن قول داد که تمام تلاش خود را برای اجرای بی طرفانه عدالت و اجرای امور مالی بکار گیرد تا زخم هایی که بر پیکره پادشاهی زده شده بود را التیام بخشد. فردیناند می گفت هدف او این بود که پادشاهی خود را به گونه ای اداره کند که بیشترین سعادت را برای رعایا با حفظ حقوق پادشاهان دیگر و کلیسای کاتولیک به ارمغان آورد.

سالهای اولیه سلطنت فردیناند نسبتا آرام بود. مالیات و هزینه ها را کاهش داد، اولین راه آهن ساخته شد و اولین کشتی بخار وارد ناوگان دریایی شد. همچنین اولین خطوط تلگراف بین ناپل، سیسیل و پالرمو راه اندازی شد. در سپتامبر 1847م. شورش هایی خشونت آمیز توسط لیبرال ها شکل گرفت که توسط ارتش مهار شد. همچنین در ژانویه 1848م. در پالرمو ظهور کرد که در سراسر ایتالیا پخش شد و جرقه انقلابات اروپا در همین سال بود. پس از انفجارهای انقلابی در شهرهای مختلف ایتالیا که مورد حمایت اکثریت روشنفکران سیاسی بود، فردیناند مجبور شد در 29 ژانویه 1848م. قانون اساسی را تغییر دهد. با این حال اختلاف بر سر ماهیت سوگند اعضای مجلس نمایندگان و خودداری پادشاه از سازش شورش ها به خیابان ها کشید و فردیناند به ارتش دستور سرکوب شورشیان را داد و در تاریخ 13 مارس 1849م. پارلمان را منحل کرد. قانون اساسی به طور کامل لغو نشد اما قدرت مطلقه فردیناند بازگشت.

در این بین سیسیل استقلال خود را تحت رهبری «راگرو سوتیمو / Ruggero Settimo» بدست آورد و در 13 آپریل 1848م. شاه را خلع کرد. فردیناند در جواب با اعزام ارتش بیست هزار نفری خود به فرماندهی «کارلو فیلانژیری / Carlo Filangieri» به سیسیل لیبرال ها را به شدت سرکوب کرد و پس از تسلیم شدن مدافعان شهر در عرض هشت ساعت شهر را خلع سلاح کرده و بسیاری از غیر نظامیان را قتل عام کرد. در کارزاری که تقریبا نه ماه طول کشید رژیم لیبرال در سیسیل در تاریخ 15 می 1849م. کاملا تحت سلطه پادشاه درآمد.

بین سال های 1848م. و 1851م. سیاست های فردیناند باعث شد که بسیاری تبعید شده و بر اساس تخمین ها حدود دو هزار نفر زندانی شده باشند. «ویلیام گلدستون / William Gladstone» (نخست وزیر وقت بریتانیا) پس از دیدار از ناپل در سال 1850م. شروع به شروع به حمایت از مخالفان پادشاه کرد و در چند نامه به پارلمان بریتانیا شرایط جنوب ایتالیا را وحشتناک توصیف کرد و ادعا کرد که این وضعیت قهر خداوند بر سیستم حکومتی بر شده در این کشور است. نامه های گلدستون واکنش هایی را در کل اروپا برانگیخت که باعث انزوای سیاسی وی قبل از الحاق پادشاهی دوسیسیل به ایتالیای مدرن شد. فردیناند تلاش می کرد تا نفوذ دولت انگلستان در کشورش که در جنگهای ناپلئونی حافظ خاندان وی بوده و حالا موجب ایجاد تنش شده بود را محدود کند. فردیناند توصیه های انگلستان و فرانسه را نادیده گرفت و این دو کشور سفیران خود را از ایتالیا فراخواندند.

در سال 1856 یک سرباز اقدام به ترور فردیناند کرد که بسیاری معتقدند عفونت ناشی از زخم سرنیزه باعث بیماری و در نهایت مرگ وی در تاریخ 22 می 1859م. شد. مرگ فردیناند اندکی پیش از اعلام جنگ امپراتوری دوم فرانسه و ساردینیا علیه امپراتوری اتریش رخ داد. این امر بعدا منجر به حمله «جوزپه گاریبالدی / Giuseppe Garibaldi» به پادشاهی وی و اتحاد ایتالیا در سال 1861م. شد.

فردیناند دوم، پادشاه دوسیسیل