کارلو لودوویکو یکم

کارلو لودوویکو یکم یا چارلز اول از سال 1824 تا 1847 م. به عنوان دوک منطقه لوکا سلطنت کرد. وی همچنین با نام لوئی دوم در سال های 1803 تا 1807 پادشاه اتروریا و با نام چارلز دوم در سال های 1847 تا 1849 م. به عنوان دوک پارما سلطنت کرد.

وی در تاریخ 22 دسامبر سال 1799 م. در خانواده ای سلطنتی به دنیا آمد. پدرش لوئی یکم پادشاه اتروریا و مادرش ماریا لوئیزا از اسپانیا بود. وی اولین سالهای زندگی خود را در دربار اسپانیا گذراند. در سال 1801 م. به همراه پدر و مادرش به ایتالیا نقل مکان کرد و در سال 1803 م. ، با این که چهار سال بیشتر نداشت ، با عنوان لوئی دوم جانشین پدر شد. به همین سبب مادرش ماریا لوئیزا سلطنت را به دست گرفت تا پسرش به سن قانونی برسد. در سال 1807 م. ناپلئون بناپارت پادشاهی اتروریا را منحل کرد و کارلو لودوویکو و مادرش به اسپانیا پناه بردند. پس از سقوط ناپلئون ، در سال 1817 م. ، ماریا لوئیزا دوشس لوکا شد و کارلو لودوویکوی شانزده ساله ، شاهزاده موروثی لوکا شد.

او در سال 1820 م. با پرنسس ماریا ترزا از ساووی ازدواج کرد. ماریا لوئیزا در سال 1824 م. در گذشت و کارلو لودوویکو به عنوان چارلز اول به دوک سلطنتی لوکا تبدیل شد. او علاقه چندانی به حکومت نداشت به همین سبب دولت را به دست وزرای خود سپرد و بیشتر وقت خود را در سفر به اروپا گذراند. در اکتبر 1847 م. یک جنبش لیبرال باعث شد او در ازای جبران خسارت مالی ، لوکا را به نفع دوک بزرگ توسکانی کنار بگذارد.
کارلو لودوویکو یکم ، برخلاف سایر پادشاهان ایتالیایی که از سلطنت برکنار شده بودند ، از وحدت ایتالیا به عنوان پیشرفت مثبت استقبال کرد.

وی آخرین سال های زندگی خود را بیشتر در فرانسه گذراند و در 16 آوریل 1883 م. در نیس درگذشت.

کارلو لودوویکو یکم (دوک لوکا) یا همان شارل لوئی (دوک توسکانی)