ویکتور امانوئل دوم

ویکتور امانوئل دوم با نام کامل «ویکتور امانوئل ماریا آلبرتو اوژنیو فردیناندو تومازو» در تاریخ 14 مارس 1820 م. در شهر تورین ایتالیا به دنیا آمد.

او فرزند «چارلز آلبرت» پادشاه ساردنی و ماریا ترزا بود. از تحصیلات سنتی پادشاهی برخوردار بود که روی آموزش های مذهبی و نظامی تأکید داشت. وی چند سالی را در فلورانس زندگی کرد و از جوانی علاقه خود را به سیاست ، ارتش و ورزش نشان داد. او پس از کناره گیری پدرش، در سال 1849 م. به تخت نشست و تا 1861 م. پادشاه ساردنی بود سپس به مقام پادشاهی ایتالیا رسید و تا زمان مرگش (1878 م.) پادشاه ایتالیا بود.

در نوامبر سال 1852 م. ، دولت را به سیاست مداری توانا به نام «کامیلو دی کاوور» سپرد. کاوور از شخصیت های کلیدی وحدت ایتالیا به شمار میرود. بعد از مرگ کاوور در سال 1861 م.، ویکتور امانوئل دوم نقشی مستقیم تر در دولت بازی کرد و علیرغم شکست هایش دو پیروزی بزرگ بدست آورد. یکی به دست آوردن ونیز از طریق جنگ در سال 1866 م. و به دست آوردن رم بعد از عقب نشینی فرانسه در سال 1870 م. وی در سال 1878 م. در رم درگذشت و در پانتئون به خاک سپرده شد.

بنای ویتوریانو به افتخار وی ساخته شده و نشانی از پیروزی و وحدت ایتالیایی ها و در حقیقت نقطه عطفی در تاریخ آن هاست. این بنای یادبود از سنگ مرمر ساخته شده و 135 متر طول ، 130 متر عرض و 70 متر ارتفاع دارد.

بنای ویتوریانو یادبود ویکتور امانوئل دوم