جمهوری ترکیه

امپراتوری عثمانی که در طی جنگ اول جهانی از هم پاشیده و مورد تهاجم بریتانیا و متحدانش واقع شده بود سرانجام بعد از 623 سال منحل شد. با این حال مقام خلافت برای چند سال پابرجا باقی ماند و به «عبدالمجید دوم» رسید.

«عبدالمجید دوم» یا «عبدالمجید عثمان اوغلو» فرزند «سلطان عبدالعزیز» بود  که در سال ۱۹۱۸ م. به ولیعهدی «محمد ششم» انتخاب شد. وی در تاریخ ۱ نوامبر ۱۹۲۲ م. پس از سقوط امپراطوری عثمانی از مقام ولیعهدی خلع و در ۱۸ نوامبر همان سال با رای مجلس ملی ترکیه به عنوان خلیفه مسلمین انتخاب گردید. این خلافت زیاد طول نکشید چرا که در تاریخ ۳ مارس ۱۹۲۴ م. مجلس ملی ترکیه عنوان خلیفه را از وی سلب کرد و او را به همراه همسرانش به سوئیس و تمامی خاندان سلطنتی را نیز از این کشور اخراج کردند.

در تاریخ 29 اکتبر 1923 م. مجلس ملی ترکیه در طی یک رای گیری مصطفی کمال پاشا را به عنوان اولین رئیس جمهور ترکیه انتخاب کرد.
مصطفی کمال پاشا به دلیل سازماندهی مقاومت ملی علیه دولت های خارجی قهرمان ملی ترکیه گردید و توانست جمهوری ترکیه را در سال 1923 م. بر پایه اصل جدایی دین از سیاست بنا کند و ملقب به آتاترک شد.(آتاترک به معنی پدر ترک ها می باشد.) او به مدت پانزده سال و به صورت مادام العمر ریاست جمهوری ترکیه را بر عهده داشت.

 او اقدامات بسیاری برای صنعتی و غربی شدن ترکیه انجام داد و دوره نوینی را در ترکیه به وجود آورد. از جمله کارهای مهم آتاترک می توان به مبارزه در برابر روحانیون، ترویج ملی گرایی ترک، جدا کردن دین از سیاست، قانونی کردن حق رأی زنان و تغییر خط عربی زبان ترکی به خط لاتین اشاره کرد.